Weer thuis!!

Hallo allemaal,

Nog even een laatste berichtje van mij.
Ik ben inmiddels al weer een volle dag thuis geweest. Druk naar de kapper suprise maken uit eten enz. Maar was erg blij om weer thuis te zijn.
Allereerst begon het afscheid zaterdagavond. De laatste avond met Rianne. Zondag vertrok Rianne nemalijk weer naar Nederland. We hebben heerlijk gegeten en film gekeken. De avond ervoor zijn we naar het strandje gelopen(20 min verderop) en hebben we in het donker aan het strand genoten van de zee en de helderste sterren die wij(ik in elk geval!) ooit hadden gezien!
Op maandag moest ik nog een paar uurtjes werken en natuurlijk alles inpakken wat niet mee viel :D
Op dinsdag had Geraldine een leuke dag gepland. We zouden naar het hotel waar zij altijd zwemt om daar wat te drinken. Dus wij na dat we Darragh van school op hadden gehaald naar dat hotel gereden. Tussendoor erg mooie uitzichten op de Atlantische oceaan(blijft een geweldig uitzicht!). Komen we bij dat hotel. Dicht! Alles was dicht behalve de receptie :S maargoed, Ger wilde me het uitzicht laten zien. Vet mooi. Je zag Kinsale mooi liggen. Maar doordat het slecht weer was werden de foto's niks.
Dus toen dachten we we rijden langs Charles Fort en daar was ook nog een pub met heel mooi uitzicht op oceaan. Dicht! Helemaal chagrijnig dat we dan dus maar thuis moesten gaan lunchen reden we dus maar naar huis.
Om 3 uur moest ik op Cork Airport zijn. Dus zouden wij rond half 3 die kant op gerijden.
Tijd voor afscheid. Eerst nam ik afscheid Des. Hij is echt zo'n man die niet goed kan zeggen wat hij vindt e.d. Maar hij zei nu wel dat ze me erg zullen missen.
Darragh kon moeilijk er mee omgaan dat ik weg zou gaan. In zijn ogen hoorde ik al helemaal bij de familie. Hij had ook tegen zijn docente gezegd dat ik weg zou gaan. Dus hij gaf me een dikke knuffel en een dikke natte(:D) kus.
Toen was het tijd om afscheid te nemen van de tweeling. Het was heel raar. Omdat zij nog niet door hebben dat ik terug kom reageren ze als ze normaal. Gewoon lachen enz. Het afscheid nemn van hun vond ik het moeilijk. Ik ben toch het meeste met hun geweest en doordat zij mij ook echt waarderen en herkennen krijg je echt een speciale band met ze.
Daarna hup in de auto en naar het vliegveld. Eigenlijk zouden Darragh en Jonatan mee gaan, maar Darragh wilde niet(ik denk dat hij er niet goed mee om kon gaan want hij houd van vliegtuigen!). Jonatan ging wel mee. Na ingecheckt te hebben gingen we nog even wat eten. Helaas stijgen daar niet zoveel vliegtuigen op als in Amsterdam dus dat was wel jammer voor Jonatan.
Toen was het echt tijd om te gaan. Een dikke knuffel en een kus voor beide en toen door de handbagage.
Het voelde raar, of ik morgen weer terug zou komen om de baby's te verzorgen.
Pas toen ik naar het vliegtuig liep voelde het als afscheid. Afscheid van de familie Walsh, afscheid van Kinsale, afscheid van Ierland en toch ook wel een beetje afscheid van mijn oude leven. Want voor de mensen die het nog niet weten ik heb dus inderdaad besloten om te stoppen met SPH en in feb te beginnen aan Journalistiek in Zwolle.
De vlucht ging goed en om 19:36 kwam ik aan in Amsterdam. Toen moesten we nog ongeveer 15 minuten taxien. En toen moest ik ook nog mijn bagage vinden. Vreselijk! Schiphol is te groot voor mij! Uiteindelijk na veel gevraag(heel grappig begon namelijk in het Engels tegen die mensen te praten :D) had ik het dan gevonden en daar stonden pappie mammie en zussie. Erg fijn om weer thuis te zijn! Gelijk daar een kroket gegeten, Ja ik ben weer in Nederland!
De volgende dag gelijk allemaal dingen doen, had niet eens tijd om naar mn paardje te gaan :(
Want we gingen ook uit eten. Met Anna en Christiaan erbij. Was erg lekker, leuk en gezellig. Wat minder was(naja eigenlijk wel leuk!) maar ze zaten al de hele tijd te smoezen en ik wist dat in die tent je vuurwerk krijgt als je iets groots besteld. En wat hadden die ouders van mij geregeld? Een enorm toetje, en dat werd met vuurwerk en dansende mannen in verkleedkleren geserveerd. Wel grappig, maar ondanks dat er alleen nog een paar dronken mensen in zaal zaten schaamde ik me toch wel een beetje!
Maar ik was helemaal in mijn element. Nu is het eerste kerstdag, ik moet mijn koffer nog uitpakken, ouders lopen al weer over dagelijkse dingen te zeuren, kortom, mijn leven gaat verder. Heerlijk!

De reis naar Ierland is echt een overwinning geweest. Ik heb veel alleen moeten werken wat enorm goed was voor mijn zelfvertrouwen. Ik bleef maar complimenten krijgen over mijn Engels(ik zelf ben er nog wat minder tevreden over maar ach je kan niet alles hebben).
Ik heb mezelf goed leren kennen en heb vanuit die kennis te toch wel drastische beslissing genomen om te stoppen met SPH.
Ik kijk al weer uit mijn volgende reis. De plannen liggen alweer op tafel(namelijk met Anna Road 66 in de V.S. rijden) maar wanneer hoe enz. dat is nog geheel onduidelijk :D

Ik houd jullie op de hoogte!

Bedankt voor het lezen van mijn belevenissen in Ierland en jullie berichtjes!

Merry X-mas and a very Happy New Year.

Much love, hugs and kisses

Kim